Index
ER IS PLAATS VOOR 20 PAARDEN.
Laatst aangepast door vuur151 op vr dec 31, 2010 5:04 pm; in totaal 1 keer bewerkt
4 plaatsers
de stallen
Leonardo- Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 28-12-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Rotterdam
ER IS PLAATS VOOR 20 PAARDEN.
Laatst aangepast door vuur151 op vr dec 31, 2010 5:04 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Leonardo- Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 28-12-10
Leeftijd : 29
Woonplaats : Rotterdam
Leonardo loop naar de stallen. en zet zijn trouwe dier Spirit op stal.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk zet Kajan ook maar op stal.
Brave jongen, en kijk misschien kan je wat met het paard van Leonardo praten, hij heette volgens mij Spirit.
Brave jongen, en kijk misschien kan je wat met het paard van Leonardo praten, hij heette volgens mij Spirit.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke ziet hier mooie paarden staan.
Ze zet Tornado op stal, het lieve dier heeft net een heel stuk moeten rijden.
Ze belooft hem terug te komen om weer een stukje te rijden.
Ze zet Tornado op stal, het lieve dier heeft net een heel stuk moeten rijden.
Ze belooft hem terug te komen om weer een stukje te rijden.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk loopt met Lobke naar de stallen, naast hem loopt Lobke. Krerk is zo ongelofelijk... tja, hoe zou je dat moeten noemen, zo'n ongelofelijke blijdschap. hij brand van geluk, en wenst nooit uit te gaan. Krerk brengt Lobke naar haar paard.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Ze loopt naast de man van haar dromen en kan dan ook niet laten om af en toe een kusje te geven.
Krerk breng haar naar Tornado. Ze zadelt hem zelf op dat doet ze zo in 5 min. ze is er zeer goed in geworden.
Ze klimt simpel op Tornado omdat ze haar gemakkelijk kleding al aangedaan had.
Nu ze op haar lieve Tornado zit mist ze wel de goede aanrakingen van Krerk. maar gelukkig loopt hij nu ook naar zijn paard om die te zadelen. Lobke loopt alvast met Tornado naar buiten en galoppeert een rondje. om dadelijk terug te keren voor de stal.
Krerk breng haar naar Tornado. Ze zadelt hem zelf op dat doet ze zo in 5 min. ze is er zeer goed in geworden.
Ze klimt simpel op Tornado omdat ze haar gemakkelijk kleding al aangedaan had.
Nu ze op haar lieve Tornado zit mist ze wel de goede aanrakingen van Krerk. maar gelukkig loopt hij nu ook naar zijn paard om die te zadelen. Lobke loopt alvast met Tornado naar buiten en galoppeert een rondje. om dadelijk terug te keren voor de stal.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk zadelt zijn paard, net als Lobke is hij hier heel handig in geworden. Hij klimt op Kajan en liep met hem naar de poort, en sprong op zijn paard. Kajan bleek blij te zijn om weer te rijden. Weer even moet Krerk denken aan de winters op het weiland het beeld komt in hem op:
Dit beeld vervaagd echter snel, hij denkt namelijk meteen weer aan Lobke. Hij rijdt naar Lobke toe, en stopt daar even.
Zullen we gaan rijden Lobke?
Dit beeld vervaagd echter snel, hij denkt namelijk meteen weer aan Lobke. Hij rijdt naar Lobke toe, en stopt daar even.
Zullen we gaan rijden Lobke?
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Na een rondje te hebben gereden komt Lobke weer voor de stal uit. Ze ziet dat Krerk als op zijn mooie paard zit, Kajan. Lobke aait even over de neus van Kajan. Ze klopt zelf ook nog op de hals van Tornado.
dan vraagt Krerk: ''Zullen we gaan rijden Lobke''?
Daarop antwoord Lobke met een lacht: ''ja graag Krerk.''
Lobke zet alvast een draf in en wacht tot Krerk naast haar komt rijden.
Ondertussen voelt Lobke de wind door haar haren gaan. een heerlijk gevoel. ze moet denken aan toen ze klein was, toen had ze dit gevoel elke dag. maar nu is een volwassen vrouw. en Lobke weet zeker dat ze hier beter treft samen met vooral Krerk maar ook met de lieve Hericlese.
dan vraagt Krerk: ''Zullen we gaan rijden Lobke''?
Daarop antwoord Lobke met een lacht: ''ja graag Krerk.''
Lobke zet alvast een draf in en wacht tot Krerk naast haar komt rijden.
Ondertussen voelt Lobke de wind door haar haren gaan. een heerlijk gevoel. ze moet denken aan toen ze klein was, toen had ze dit gevoel elke dag. maar nu is een volwassen vrouw. en Lobke weet zeker dat ze hier beter treft samen met vooral Krerk maar ook met de lieve Hericlese.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk ziet Lobke en tornado wegdraven, en draaft er meteen achter na. Als hij op een gegeven moment naast Lobke is merkt hij dat Kajan wat wild wordt, logisch, hij heeft al lang niet meer gereden. Krerk kalmeert hem even en rijdt naast Lobke verder.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke ziet dat Krerk naast haar gaat rijden. Ze ziet ook dat Kajan een beetje wild is. Ze kijkt nog 1 keer naar het lieve gezicht van Krerk. daarna zet Lobke de galop in. Samen met Tornado vliegen ze over de velden.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk ziet opeens Lobke wegrijden, had hij haar ooit verteld dat Kajan oorspronkelijk een wild paard was. Het was nu bijna gevaarlijk om te gaan galopperen. Maar hoe kon hij nu pijn hebben als hij aan Lobke dacht? Hij zetten de galop in, en hij had gelijk. Kajan liep zo snel als... als.. tja hij kan niks bedenken wat zo snel was. In een paar tellen was hij weer naast Lobke, en liet Kajan wat zachter rijden. En ja hoor, hij deed dat niet. Krerk fluisterde tegen Kajan. Krerk bedacht dat hij nog wel een manier wist, hij riep heel hard: "ho". En ja, hij stond stil, hij gaf Kajan een wortel en reed daarna, iets zachter, maar toch snel verder.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke merkte dat Krerk problemen had met Kajan door het stil staan en doorrijden. Ze dacht niet langer na en zette draf in en ging naast krerk en Kajan rustig rijden. Ze liet Kajan het tempo aangeven voor Tornado. Lobke merkte dat dat goed ging. Na dat ze rustig naast Krerk reed, keek ze naar Krerk...
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk voelde dat Lobke naar hem keek, zijn hart begon dan altijd sneller te kloppen. Hij voelt zich dan altijd nog verliefder dan hij al is. Krerk merkt dat Kajan wat rustiger is geworden en durft hem weer sneller te laten rijden. Ondertussen kijkt hij naar Lobke, en is te stom van verliefdheid om iets te zeggen. Dus kijkt hij maar, met veel liefde in zijn ogen naar Lobke.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke ziet dat het met de paarden goed gaat. Dan ziet ze dat Krerk haar aankijkt. ze ziet bij de grote man opeens een glans van teerheid in zijn ogen. Lobke moet dan ook even wegkijken. ze kijkt naar het zadel van Tornado en begint steeds meer te beseffen dat dit misschien eindelijk nooit meer stopt. Ze slikt even en kijkt naar de andere kant. Al vele jaren kon ze niemand vertrouwen en vluchtte ze voor iedereen. Het was dan ook even wennen om hier te logeren en dan deze blik....
Langzaam glijden er kristal kleurige tranen over haar wangen. Ze moet denken aan vroeger toen haar broer nog bij haar was, en toen ze een keer geslagen is door een jongen omdat ze hem niet leuk vond. Ze voelt de harde slagen van de jongen nog.
Tornado voelt dat ze zich niet goed voelt of dat er gevaar loert. Altijd als Lobke zich rot voelt moet Tornado ervan door gaan. dat heeft haar broer hem geleerd uit zelfverdediging. Dus rijdt Tornado dus ook naar links en rijd weg over de velden. Haar haren vliegen achter haar. en 1 moment voelt Lobke zich weer vrij. Gelijk daarna denk Lobke aan Krerk en hoop ze dat hij haar achterna gaat. Tornado wordt na een paar meter rustig en gaat weer over in een draf. Tornado is ook best moe en komt tot stilstand bij de tuin. Hij neemt een slokje uit een meertje die daar loopt. Lobke stapt af en kijkt naar de rozentuin die hier ligt ze denk eens goed na. Dat vrijheid gevoel was geweldig. Dan moet ze hier dus het beste weg. maar dan kijkt ze naar de rozen. en natuurlijk denk ze dan aan Krerk. Ze kent dit gevoel nog niet echt. ze moet er aan wennen maar ze houdt echt heel veel van hem.
ze moet een paar minuten goed nadenken maar zelf zonder dat te doen weet ze al........ Krerk.
Ze wacht nu tot Tornado genoeg gedronken heeft. Dan gaat ze terug naar de velden.
Langzaam glijden er kristal kleurige tranen over haar wangen. Ze moet denken aan vroeger toen haar broer nog bij haar was, en toen ze een keer geslagen is door een jongen omdat ze hem niet leuk vond. Ze voelt de harde slagen van de jongen nog.
Tornado voelt dat ze zich niet goed voelt of dat er gevaar loert. Altijd als Lobke zich rot voelt moet Tornado ervan door gaan. dat heeft haar broer hem geleerd uit zelfverdediging. Dus rijdt Tornado dus ook naar links en rijd weg over de velden. Haar haren vliegen achter haar. en 1 moment voelt Lobke zich weer vrij. Gelijk daarna denk Lobke aan Krerk en hoop ze dat hij haar achterna gaat. Tornado wordt na een paar meter rustig en gaat weer over in een draf. Tornado is ook best moe en komt tot stilstand bij de tuin. Hij neemt een slokje uit een meertje die daar loopt. Lobke stapt af en kijkt naar de rozentuin die hier ligt ze denk eens goed na. Dat vrijheid gevoel was geweldig. Dan moet ze hier dus het beste weg. maar dan kijkt ze naar de rozen. en natuurlijk denk ze dan aan Krerk. Ze kent dit gevoel nog niet echt. ze moet er aan wennen maar ze houdt echt heel veel van hem.
ze moet een paar minuten goed nadenken maar zelf zonder dat te doen weet ze al........ Krerk.
Ze wacht nu tot Tornado genoeg gedronken heeft. Dan gaat ze terug naar de velden.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk ziet dat Lobke is afgestapt. En kijkt naar de rozen, zoals ze zelf de mooiste is, alleen heeft zij een veel mooier karakter van een roos. Smoorverliefd en onder de indruk van het uiterlijk van een engel kijkt hij naar haar. Elke dag dat hij haar niet ziet is een verloren dag. Hij laat Kajan stoppen en geeft hem een wortel. Langzaam loopt hij naar Lobke toe, elke stap langzamer, maar elke stap dat hij dichterbij komt wordt hij blijer, en vervuld door liefde. Krerk denkt aan vroeger, toen hij zich afvroeg of er nog liefde voor hem in het verschiet lag. Elke dag wachtte hij op zijn prinses, maar nooit was die gekomen. Onbegrepen voelde hij zich soms, tot er iemand kwam, die zijn leven weer de moeite waard maakte, diegene, dat was de vrouw die hij aanbidt, als een godin(eigenlijk is ze dat ook wel een beetje), de vrouw die de geweldige naam Lobke heeft gekregen. Krerk kon niet denken, want elk beeld vervaagde binnen een paar seconde weer, naar Lobke. Krerk hiel zoveel van haar, dat hij zijn leven zonder haar niet meer kan voorstellen. Ondertussen was Krerk in de buurt gekomen van Lobke, nog maar een paar stappen en hij zou weer voor haar staan. Hij keek naar Lobke, en probeerde wat te zeggen.
Eh, L-Lob-Lobke, ik....
Meer kwam er niet uit, hij was te verliefd om te kunnen praten, even probeerde hij zich te concentreren als op wat zijn hart zij, en te hopen dat Lobke uit zijn ogen kon aflezen wat hij bedoelde. Hij voelde de woorden van zijn hart, hoe veel hij van haar houdt, meer dan dat worden kunnen beschrijven. Hoe blij hij is dat hij haar ontmoet heeft, en hoe blij hij is, dat ze nu voor hem staat. Elk gevoel verwerkte hij in zijn ogen. Het gevoel van zijn hart begon nu door zijn lichaam te stromen, en elke seconde ging hij verder de wolken in. Muziek begon om hem heen te klinken, en overal zag hij Lobke. Krerk sloot zijn ogen, om het gevoel optimaal te kunnen beleven. Lobke was hem zo heilig, wist hij maar de woorden, die hij zo graag teen Lobke wou zeggen, dit gevoel had hij vaker, maar nooit zo erg als nu. Elke seconde leek Krerk wel verliefder te worden. Krerk dacht dat hij nu gestorven was en in de hemel was beland. Dit omdat hij nu echt in elke plek om zich heen Lobke zag. Krerk opende weer zijn ogen, en liet zijn blik, die nu bereikt moest hebben wat zijn hart voelt spreken richting Lobke.
Lobke, ik heb vanaf nu vaker bij beschrijving van mijn liefde, woorden te kort om je te zeggen, te zeggen wat ik voel voor jou. Ik hoop dat mijn ogen je dat kunnen vertellen, en anders, dan moet ik veel gaan denken, tot ik een woord weet wat jou en mijn gevoelens voor je beschrijven kan. Mijn ogen, hart en ziel, moeten maar spreken, voor wat woorden niet kunnen uitspreken.
Krerk hoopt vurig dat Lobke hem kan begrijpen, en niet zal schrikken. Hij houdt zo veel van haar, en hij is er van overtuigd dat ze dat begrijpt, en dat de gevoelens wederzijds zijn, maar naar zijn belevenis is Lobke wat hem levende houdt. Zonder haar zou hij waarschijnlijk sterven, eenzaam, en in de schaduw, als een kaars, die opeens een vlaagje wind voelt, en daarna uitgaat. En de rook, daar zal dan vast niemand meer naar opkijken, want wie geeft er nou echt om hem? Zoveel mensen zouden dat toch niet zijn.
Krerk bedenkt dat alles is hem geleerd, door Lobke, alles wat hij weten moet. Te leren om lief te hebben, en zo te leren om mens te zijn. Krerk voelt nu dat zijn buik uit elkaar aan't spatten is door de liefde. Soms wordt de overlading van liefde die hij voelt hem even wat teveel, maar in zijn hart wil hij alleen maar meer, en die komt ook, want elke seconde, wordt de liefde groter, en elke seconde dat hij die voelt is hij als een bloem die bloeit. Krerk is er zeker van dat zijn periode van bloeien voor eeuwig is. En dat hij nooit zal verdorren. En in zijn leven, als bloem, is er een mooie vlinder, die bij hem hoort, en waar hij van houdt, de vlinder genaamd Lobke. Alleen is deze vlinder te mooi om ooit rups te zijn geweest, deze moet altijd zo zijn geweest, tot ze de bloem vond, die zij wou laten bloeien.
Eh, L-Lob-Lobke, ik....
Meer kwam er niet uit, hij was te verliefd om te kunnen praten, even probeerde hij zich te concentreren als op wat zijn hart zij, en te hopen dat Lobke uit zijn ogen kon aflezen wat hij bedoelde. Hij voelde de woorden van zijn hart, hoe veel hij van haar houdt, meer dan dat worden kunnen beschrijven. Hoe blij hij is dat hij haar ontmoet heeft, en hoe blij hij is, dat ze nu voor hem staat. Elk gevoel verwerkte hij in zijn ogen. Het gevoel van zijn hart begon nu door zijn lichaam te stromen, en elke seconde ging hij verder de wolken in. Muziek begon om hem heen te klinken, en overal zag hij Lobke. Krerk sloot zijn ogen, om het gevoel optimaal te kunnen beleven. Lobke was hem zo heilig, wist hij maar de woorden, die hij zo graag teen Lobke wou zeggen, dit gevoel had hij vaker, maar nooit zo erg als nu. Elke seconde leek Krerk wel verliefder te worden. Krerk dacht dat hij nu gestorven was en in de hemel was beland. Dit omdat hij nu echt in elke plek om zich heen Lobke zag. Krerk opende weer zijn ogen, en liet zijn blik, die nu bereikt moest hebben wat zijn hart voelt spreken richting Lobke.
Lobke, ik heb vanaf nu vaker bij beschrijving van mijn liefde, woorden te kort om je te zeggen, te zeggen wat ik voel voor jou. Ik hoop dat mijn ogen je dat kunnen vertellen, en anders, dan moet ik veel gaan denken, tot ik een woord weet wat jou en mijn gevoelens voor je beschrijven kan. Mijn ogen, hart en ziel, moeten maar spreken, voor wat woorden niet kunnen uitspreken.
Krerk hoopt vurig dat Lobke hem kan begrijpen, en niet zal schrikken. Hij houdt zo veel van haar, en hij is er van overtuigd dat ze dat begrijpt, en dat de gevoelens wederzijds zijn, maar naar zijn belevenis is Lobke wat hem levende houdt. Zonder haar zou hij waarschijnlijk sterven, eenzaam, en in de schaduw, als een kaars, die opeens een vlaagje wind voelt, en daarna uitgaat. En de rook, daar zal dan vast niemand meer naar opkijken, want wie geeft er nou echt om hem? Zoveel mensen zouden dat toch niet zijn.
Krerk bedenkt dat alles is hem geleerd, door Lobke, alles wat hij weten moet. Te leren om lief te hebben, en zo te leren om mens te zijn. Krerk voelt nu dat zijn buik uit elkaar aan't spatten is door de liefde. Soms wordt de overlading van liefde die hij voelt hem even wat teveel, maar in zijn hart wil hij alleen maar meer, en die komt ook, want elke seconde, wordt de liefde groter, en elke seconde dat hij die voelt is hij als een bloem die bloeit. Krerk is er zeker van dat zijn periode van bloeien voor eeuwig is. En dat hij nooit zal verdorren. En in zijn leven, als bloem, is er een mooie vlinder, die bij hem hoort, en waar hij van houdt, de vlinder genaamd Lobke. Alleen is deze vlinder te mooi om ooit rups te zijn geweest, deze moet altijd zo zijn geweest, tot ze de bloem vond, die zij wou laten bloeien.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke voelt dat Krerk eraan komt en hoort de hoeven van Kajan. Een geweldig gevoel verschijnt, hij is toch gekomen.
Ze hoort dat hij steeds dichterbij komt.
Ze kijkt in het gezicht van Krerk.
Eh, L-Lob-Lobke, ik....
Ze zag dat hij moeite had om zijn woorden te kiezen.
Zijn blik vertelde Lobke veel. Ze weet eigenlijk al wat hij wil zeggen maar wacht toch tot er wat uitkomt. Deze blikken heeft ze alleen bij Krerk gehad. dat was een van de reden dat ze terug wou.
Dan komt het eindelijk uit de mond van Krerk: Lobke, ik heb vanaf nu vaker bij beschrijving van mijn liefde, woorden te kort om je te zeggen, te zeggen wat ik voel voor jou. Ik hoop dat mijn ogen je dat kunnen vertellen, en anders, dan moet ik veel gaan denken, tot ik een woord weet wat jou en mijn gevoelens voor je beschrijven kan. Mijn ogen, hart en ziel, moeten maar spreken, voor wat woorden niet kunnen uitspreken.
Lobke hoort de tekst die ze eerder voelde bij die blik net. Maar was toch moeilijk dat de woorden er zo mooi uitkwamen. Ze moet even slikken en de tranen rollen dan nu ook over haar wangen. Dit keer kijkt Krerk Lobke aan. Ze hoeft geen seconden na te denken. Terwijl de tranen over haar wangen lopen. Kijkt ze naar Krerk en zegt de volgende woorden uit haar hart: ''er zijn niet veel mannen die zo zijn als je echte liefde,zo goed zo zuiver in hun liefde. een man je met alles wil helpen en echt van je houdt. Lobke's stem stok even waarna ze in het gezicht van Krerk kijkt en zegt: Maar ik heb hem wel gevonden maar het later beseft. want mijn echte man staat nu voor me.''
en de angst voor liefde was Lobke net te groot, maar haar liefde kan nu haar hart weer op doen hier in de tuinen samen met Krerk.
Zo de woorden waren eruit ze kijkt tranend naar Krerk en kan zelf iets van een glimlach maken. Ze hoopt dat hij alles begrijp.
Ze hoort dat hij steeds dichterbij komt.
Ze kijkt in het gezicht van Krerk.
Eh, L-Lob-Lobke, ik....
Ze zag dat hij moeite had om zijn woorden te kiezen.
Zijn blik vertelde Lobke veel. Ze weet eigenlijk al wat hij wil zeggen maar wacht toch tot er wat uitkomt. Deze blikken heeft ze alleen bij Krerk gehad. dat was een van de reden dat ze terug wou.
Dan komt het eindelijk uit de mond van Krerk: Lobke, ik heb vanaf nu vaker bij beschrijving van mijn liefde, woorden te kort om je te zeggen, te zeggen wat ik voel voor jou. Ik hoop dat mijn ogen je dat kunnen vertellen, en anders, dan moet ik veel gaan denken, tot ik een woord weet wat jou en mijn gevoelens voor je beschrijven kan. Mijn ogen, hart en ziel, moeten maar spreken, voor wat woorden niet kunnen uitspreken.
Lobke hoort de tekst die ze eerder voelde bij die blik net. Maar was toch moeilijk dat de woorden er zo mooi uitkwamen. Ze moet even slikken en de tranen rollen dan nu ook over haar wangen. Dit keer kijkt Krerk Lobke aan. Ze hoeft geen seconden na te denken. Terwijl de tranen over haar wangen lopen. Kijkt ze naar Krerk en zegt de volgende woorden uit haar hart: ''er zijn niet veel mannen die zo zijn als je echte liefde,zo goed zo zuiver in hun liefde. een man je met alles wil helpen en echt van je houdt. Lobke's stem stok even waarna ze in het gezicht van Krerk kijkt en zegt: Maar ik heb hem wel gevonden maar het later beseft. want mijn echte man staat nu voor me.''
en de angst voor liefde was Lobke net te groot, maar haar liefde kan nu haar hart weer op doen hier in de tuinen samen met Krerk.
Zo de woorden waren eruit ze kijkt tranend naar Krerk en kan zelf iets van een glimlach maken. Ze hoopt dat hij alles begrijp.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk hoort de woorden van Lobke, en hij begreep het. Hij was ontroerd, en er kwam een lach, door zijn tranen heen. Tranen van ontroering.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Tussen de tranen glimlachen ze.
Dan weet Lobke dat niet haar laatste dag hier zou worden.
Ze stap 2 stapjes vooruit en kijkt nu naar Krerk bijna boven haar........
Dan weet Lobke dat niet haar laatste dag hier zou worden.
Ze stap 2 stapjes vooruit en kijkt nu naar Krerk bijna boven haar........
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
De bloem begon te bloeien, Krerk werd blijer en blijer. Krerk zette nog een stap naar Lobke toe, tot er geen ruimte meer tussen hun was...
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke keek nu tegen een grote krerk op.
Ze keek nu naar zijn gezicht en langzaam komt ze dichterbij.....
Ze keek nu naar zijn gezicht en langzaam komt ze dichterbij.....
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk stond nu tegen Lobke aan, en pakte haar vast. De muziek klonk luider, de bloem was nog lang niet uitgebloeid, maar zolang Lobke er was, zou dat ook nooit gebeuren.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Lobke wordt vastgepakt door de grote Krerk. Ze kijkt naar zijn lieve gezicht en twijfelt dan ook niet om hem lang te zoenen.
De bloem zal nooit stoppen met bloeien Krerk: Fluistert Lobke na de zoen in zijn oor.
De bloem zal nooit stoppen met bloeien Krerk: Fluistert Lobke na de zoen in zijn oor.
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk zoent Lobke, een verslaving waar hij nooit van af wil. Lobke is zijn leven, of waar hij voor wil leven. Krerk houdt Lobke dicht tegen zich aan, zoent haar, en streelt over haar lichaam. Door zijn tranen heen, tranen van ontroering.
I love you
zegt Krerk na de eerste zoen, waar na snel een tweede volgt.
I love you
zegt Krerk na de eerste zoen, waar na snel een tweede volgt.
lobke- Admin
- Aantal berichten : 235
Registratiedatum : 12-02-11
Een zoen valt er nu die voelt als een verlossing voor chaos. Ze voelt de hand van Krerk over haar lichaam gaan als een magneet. Het voelt heerlijk.
Daarna zegt de lieve Krerk: I love you. Hij zoent haar weer. En ze voelt zich geweldig. De handen van Krerk zitten nog steeds veilig op haar rug. Ze voelen warm en lekker aan. Ze kijkt naar hem op na deze tweede zoen. Ze is van huis uit een boerenmeisje. Nog steeds vraag ze zich af waarom zon mooie ridder op haar valt.
Ze voelt zijn veilige handen om haar heen en zelf zet ze een hand op zijn rug en andere op zijn schouder.
Ze kijkt naar Krerk en heeft hem nog een zoen op zijn lippen. Waarna ze dicht tegen hem aan gaat staan en kijkt naar de mooie rozentuin, terwijl Krerk haar goed vast houdt.
Het uitzicht is prachtig na een tijdje te hebben genoten kijkt Lobke naar Krerk want dat is nog altijd het leukste om te zien.........
Daarna zegt de lieve Krerk: I love you. Hij zoent haar weer. En ze voelt zich geweldig. De handen van Krerk zitten nog steeds veilig op haar rug. Ze voelen warm en lekker aan. Ze kijkt naar hem op na deze tweede zoen. Ze is van huis uit een boerenmeisje. Nog steeds vraag ze zich af waarom zon mooie ridder op haar valt.
Ze voelt zijn veilige handen om haar heen en zelf zet ze een hand op zijn rug en andere op zijn schouder.
Ze kijkt naar Krerk en heeft hem nog een zoen op zijn lippen. Waarna ze dicht tegen hem aan gaat staan en kijkt naar de mooie rozentuin, terwijl Krerk haar goed vast houdt.
Het uitzicht is prachtig na een tijdje te hebben genoten kijkt Lobke naar Krerk want dat is nog altijd het leukste om te zien.........
Krerk- Admin
- Aantal berichten : 217
Registratiedatum : 28-12-10
Krerk ziet dat Lobke naar de rozentuin kijkt en kijkt ook even, opnieuw loopt hij daar naartoe en pakt wat rozen, bind een stukje perkament eromheen tegen de doorns en geeft ze aan Lobke.
Omdat ik van je hou, mijn lieve Lobke
Daarna kijkt Krerk Lobke weer eens diep in de ogen, terwijl hij haar om haar middel pakt.
Omdat ik van je hou, mijn lieve Lobke
Daarna kijkt Krerk Lobke weer eens diep in de ogen, terwijl hij haar om haar middel pakt.
|
|
|